Uiteraard is God niet een wezen, zelfs niet een Wezen met hoofdletter. Wezens kruipen in de aarde of wandelen op de aardkorst; zwemmen in het water of zweven in de lucht en de kosmos. Dit zijn allemaal expressies van scheppende kracht ofte het Leven.
Het Leven overstijgt ons, maar we maken er allen mee deel van uit. Besef goed dat enkel de mens dit Leven werkelijk kan contempleren en erover reflecteren. Net dat geeft ons een goddelijke flair. Jammer genoeg dat we die capaciteit onderweg evenzeer destructief hebben ingezet.
Ooit - liefst spoedig - komt de mensheid tot het inzicht dat een autonoom en uniek individu niets hoeft te bewijzen; niet moet bewijzen goed te zijn of zich moet inspannen om op te vallen. Enkel met deze deze hartsommekeer (a change of mind, in feite), zal de mensheid in staat zijn terug te keren naar het coöperatieve samenzijn waar we biologisch uit zijn voortgekomen, toen de felle ontwikkeling van de neocortex nog voor de deur stond en ons voortstuwde op het moeilijke pad van de evolutie.
Wat is het doel van de mensheid? Het vorderen vanuit het onbewuste paradijs - langs helse wegen van beproeving en falen - op naar onze ware bestemming: het bewuste paradijs. Uit de grot vandaan, de zon tegemoet!
Comments